دختران افغان و عراقی زیر چکمه ی آمریکایی ها و سکوت محض جامعه بشری

خداوند در قرآن کریم در سوره بروج می‌فرماید: قُتِلَ اَصحابُ الاخدود...النار ذات الوقود....اذهم علیها قعود....و هم علی مایفعلون بالمومنین شهود. مرگ بر اصحاب اخدود. آتشی عظیم و شعله‌ور. که کنار آن نشسته بودند و سوختن مومنانی را که به آتش می‌انداختند تماشا می‌کردند.
مرگ بر آمریکا و مرگ  بر اسرائیلی که ما می‌گوییم ریشه قرآنی دارد. این مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل  اعلام برائت و بیزاری از این مشرکان است و دعایی است که به درگاه خدا می‌کنیم و از او با تمام وجود می‌خواهیم که اینان را به درک واصل کند و به سزای اعمالشان برساند.
آمریکا و اسرائیل دنباله‌روهمان اصحاب اخدودند که خداوند در قرآن می‌فرماید اصحاب اخدود هیچ اتهامی بر مومنان نداشتند جز اینکه آنان به خداوند ایمان آورده بودند. آمریکا و اسرائیل هستند که هر روزه در جهان جنایات کثیفی علیه مردم بی‌دفاع و بالاخص مسلمانان انجام می‌دهند.
در همسایگی کشورمان در غرب و شرق و بالاخص در عراق و افغانستان هر روزه شاهد کشتار مسلمانان به دست این دو قوم پلید حیوان‌صفت هستیم. از کشتار وحشیانه‌تر، تجاوز به حریم زنان بی‌دفاعی است که قربانی حیوانیت قوم آمریکایی و صهیونیستی و بی‌غیرتی مردان قوم خودشان می‌شوند.
البته خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم ( خداوند قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه خودشان خود را تغییر دهند.) وقتی که از کوچه و خیابان‌های عراق رد می‌شویم و اشبح‌الرجال عربِ عراقی را می‌بینیم که در آرایشگاه‌ها مشغول بزک‌کردن چهره‌هاشان هستند و اهمیتی به این نمی‌دهند که اجنبی‌های مشرک آمریکایی، دختران و زنانشان را برای هر آزار و اذیت به مقرهایشان می‌برند به استناد این آیه قرآن این وضع بهتر نخواهد شد که شاید بدتر هم بشود.

در آن‌طرف مرزهای کشورمان در افغانستان نیز همین وضعیت حاکم است. هر شب سربازان کثیف آمریکایی زنان و دختران بی‌گناه را به مقرهای خود می‌برند بی‌آنکه صدایی و ندایی و فریاد اعتراضی از آن جامعه برخیزد و دخترانی که زیر بار شهوت و حیوانیتِ قوم پست آمریکایی، له می‌شوند و زیر سنگینی  چکمه‌های آمریکایی‌ها و فشار ظلم‌هایشان کشته می‌شوند که بای ذنب قتلت‌شان همان بی‌غیرتی مردان جامعه‌شان است.
حضرت علی علیه السلام در خطبه‌ای از نهج‌البلاغه می‌فرمایند: به من خبر رسیده که مردی از لشکر شام به خانه‌ی زنی مسلمان و زنی غیر مسلمان که در سایه حکومت اسلام بوده وارد شده و خلخال و دستبند و گردبند و گوشواره‌های آنها را به غارت برده در حالی‌که هیچ وسیله‌ای برای دفاع جز گریه و التماس کردن نداشته‌اند. لشکریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون اینکه حتی یک نفر آنان زخمی بردارد و یا قطره خونی از او ریخته شود. اگر برای این حادثه تلخ، مسلمانی از روی تاسف بمیرد ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار است.  به شما حمله می‌کنند و شما حمله نمی‌کنید؟ با شما می‌جنگند و شما نمی‌جنگید؟ این‌گونه معصیت خدا می‌شود و شما رضایت می‌دهید؟ (نهج البلاغه، خطبه 27 )
همین چند روز اخیر خبری از کشور همسایه‌مان افغانستان در رسانه‌ها پخش شد. خبری که با خواندنش لرزه بر وجود هر مسلمانی می‌اندازد.خبری حاکی از اینکه  سربازان پست  آمریکایی عده‌ای دختر و زن بی‌گناه افغان را با حمله به یکی از محلات یکی از شهرهای  افغانستان به مقر خود برده‌اند و به شکنجه و تجاوز این دختران بی‌گناه پرداخته‌اند.
خبری که با خواندنش رگ غیرت هر مسلمانی را به جوش می‌آورد. آیا واقعا مردان عراقی و افغانی زنده‌اند و نفس می‌کشند؟ چگونه سربالا می‌گیرند و توان راه رفتن دارند؟
در قرآن در آیات مختلفی داریم که خداوند می‌فرماید: از بدترین عذاب‌ها برای یک قوم این است که یذبحون ابنائکم و یستحیون نسائکم ( بکشند مردانتان را و زنده بگذارند زنانتان را...) این بدترین نوع عذاب است. اکنون با وجود زنده بودن مردان آن جوامع، زنانشان بی‌پناه و بی مرد، مورد تجاوز بیگانگانِ مشرک قرار می‌گیرند.
وظیفه ما به‌عنوان زن و مرد شیعه مسلمان چیست؟ کم نگذاریم که اگر سکوت کنیم در جمع بی‌غیرتان خواهیم بود. علاوه بر اطلاع‌رسانی و بلند کردن فریاد اعتراض به هر نحو ممکن، باید برای بالا بردن بصیرت و آگاهی مردان عراقی و افغانی تلاش کرد.
دختری میان هجوم بی‌غیرتی مردان و ظلم ظالمان کشته شد و چه خوب که مرگش فرا رسید تا آن صحنه‌های دل‌خراش و جنایاتی که بر وجودش تحمیل شد را تا آخر عمر نخواهد به‌دنبال بکشد. با وجود چنین ظلم‌هایی باید شب و روز برای ظهور و فرج حضرت مهدی علیه‌السلام، آن منجی و پناه مظلومان دعا کنیم که اگر دعا نکنیم انگار که راضی به وجود چنین ظلم‌هایی در جوامع بشری هستیم.